امروز در فضا: شاتل فضایی چلنجر پس از پرتاب منفجر شد - بهترین وبلاگ

به گزارش بهترین وبلاگ، 28 ژانویه 1986، شاتل فضایی چلنجر اندکی پس از بلندشدن، منفجر شد و هفت خدمه آن کشته شدند. شاتل فضایی بر فراز اقیانوس اطلس، درست در سواحل کیپ کاناورال در فلوریدا متلاشی شد.

شاتل فضایی چلنجر اندکی پس از بلندشدن بر فراز اقیانوس اطلس منفجر شد و هفت خدمه آن کشته شدند.

28 ژانویه 1986، شاتل فضایی چلنجر اندکی پس از بلندشدن، منفجر شد و هفت خدمه آن کشته شدند. شاتل فضایی بر فراز اقیانوس اطلس، درست در سواحل کیپ کاناورال در فلوریدا مکوششی شد.

چلنجر

شاتل نوعی فضاپیما با قابلیت استفاده مجدد بود که برنامه ساخت آن از سال 1969 شروع شد. اولین شاتل در سال 1981 به فضا پرتاب شد و از آن موقع تا سال 2011 در مجموع 135 مأموریت انجام شد. شاتل های فضایی در همان سال 2011 بازنشسته شدند.

این فضاپیما ها مأموریت های موفقی همانند تعمیر تلسکوپ فضایی هابل و مشارکت در ساخت و تجهیز ایستگاه فضایی بین المللی را انجام دادند. اما دو مأموریت ناموفق و مرگبار لکه سیاهی را در کارنامه شاتل ها باقی گذاشت. شاتل فضایی چلنجر اولین پرواز آزمایشی اش را 4 آوریل 1983 انجام داد و قبل از انهدام، در 9 مأموریت فضایی شرکت کرد.

هفت کشته حادثه چلنجر، ایستاده از چپ: الیسون انیزوکا، کریستا مک آولیف، گریگوری جارویس، جودیت رزنیک. نشسته از چپ: مایکل جان اسمیت، دیک اسکوبی، رونالد مک نر

توضیح حادثه

چلنجر باید در 15 مه، کاوشگر اولیس را به مدار می برد. چنانچه این پرواز به تأخیر می افتاد، پرواز بعدی نیز دچار تأخیر می شد و اولیس نمی توانست طبق برنامه و زمان تنظیم شده راهی مأموریت خود گردد؛ بنابراین علی رغم دمای منفی شش درجه در شب قبل مأموریت، چلنجر باید حتماً پرتاب می شد.

نمایندگان شرکتی که موشک های جامدسوز تقویتی شاتل را ساخته بودند، مدعی بودند که حلقه عایق در اتصال بین بخش های موشک جامدسوز تقویتی، در سرمای زیر صفر درجه خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهد. اما مسئولان ناسا موافق تأخیر در پرتاب نبودند.

درهرصورت شاتل در زمان مشخص پرتاب شد. اما 59 ثانیه بعد از پرتاب، آتشی در محل اتصال موشک های جامدسوز با فضاپیما دیده شد. 14 ثانیه پس از آن، پایه پایینی موشک تقویتی سمت راست کنده شد و بال راست چلنجر را قطع کرد و هم زمان مخزن اکسیژن را نیز سوراخ کرد. انتهای باک هیدروژن هم جدا شد و درهم آمیختگی هیدروژن و اکسیژن انفجار شدیدی را در پی داشت.

علائم رادیویی چلنجر قطع و ناو ظرف چند ثانیه تکه تکه شد. حتی تا یک ساعت بعد، قطعات ناو از آسمان به داخل آب سقوط می کردند. در عین شگفتی، بخش سرنشین دار فضاپیما در زمان انفجار نه تن ها از بین نرفته بود، بلکه فضانوردان زنده مانده بودند.

140 ثانیه بعد از حادثه انفجار، کابین با هفت فضانورد در آب های اقیانوس سقوط کرد. به نظر می رسد بعد از انفجار حداقل برخی از فضانوردان زنده ماندند و تا برخورد به آب همچنان هوشیار بوده اند. اما متأسفانه سیستم نجاتی در شاتل وجود نداشت و راهی برای خروج از فضاپیمای درحال سقوط پیش روی فضانوردان نبود.

به این ترتیب به نظر می رسد علت مرگ فضانوردان شاتل چلنجر برخورد شدید فضاپیما با سطح اقیانوس بوده است. ناسا بعداً تشخیص داد که دو حلقه لاستیکی که برای جداکردن بخش های تقویت کننده موشک طراحی شده بودند، به علت دمای پایین در صبح روز پرتاب از کار افتاده بودند.

این فاجعه منجر به یک وقفه 32 ماهه در برنامه شاتل فضایی شد؛ زیرا ناسا در کوشش برای طراحی مجدد فضاپیما بود تا از وقوع تراژدی دیگری مانند این جلوگیری کند.

منبع: دیجیاتو