میراث فرهنگی نقطه وصل اساطیر و مشاهیر کهن به دنیای امروز است - بهترین وبلاگ

به گزارش بهترین وبلاگ، ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، میراث فرهنگی نقطه وصل اساطیر و مشاهیر کهن به دنیای امروز است.

هانی رستگاران، پژوهشگر میراث فرهنگی و فرهنگ عامه در یادداشتی با اسم میراث فرهنگی، نقطه وصل اساطیر و مشاهیر کهن به دنیای امروز میراث فرهنگی را اینطور تعریف کرد: میراث فرهنگی در لغت، شامل دو عبارت در ظاهر ساده است، میراث به معنای عنصری برگرفته و برجای مانده از گذشتگان، و فرهنگ در گستره معنایی عادات، روحیات و تعاملات اجتماعی فی ما بین انسان ها؛ اما در بطن فلسفه وجودی میراث فرهنگی، طیف وسیعی از معانی و کارنمودها نهفته که ترجمه سلیس آن را مشکل نموده است. آنچه امروز در میان جوامع می گذرد، جست وجو برای یافتن نقاط هویت بخش و افتخار به گذشته ای غرورآفرین است که بتوانند خویشتن و وجود خود را در آن معنا و تعریف نمایند. بدون شک یافتن فلسفه وجودی، هویت اجتماعی و منزلت فرهنگی در دنیایی که مملو از تاریکی و پلیدی است، امری چالش برانگیز و پیچیده است.

اما نگاه به گذشته و هویت تعریف شده در قاب شجره نامه یک شهر، روستا، قوم یا ملت می تواند راه روشنی برای پیدایش طریق زندگی در دنیای امروز به بشر نشان دهد. تمام این تعاریف تجلی گر میراث فرهنگی در مقیاس خرد و کلان است. دامنه تاثیر آن از بقایای معماری و زیستگاه های انسانی در محوطه های تاریخی ارزشمند گرفته تا هنر، زبان و گویش، آداب و رسوم قومی، مواریث طبیعی و ذخیره گاه های جانوری ملموس و حاکم بر زندگی روزمره نسل بشر است. با این وصف، میراث فرهنگی با حیات هر شخص، خواسته یا ناخواسته عجین شده و عضو جدایی ناپذیر ما و پیشینیان ماست.

گنجینه اساطیر و مشاهیر شاخص و تاثیرگذار در تاریخ یک ملت، جزئی از میراث فرهنگی یک جامعه متعالی است که به رغم فقدان در زمان حال، همچنان هویت و اصالت مردم یک کشور را معرفی می نماید. شخصیت هایی مانند بوعلی سینا، حافظ، فردوسی، خوارزمی، شیخ بهایی و بزرگان ایران هر یک در زمان خود، خدمات شایانی را به فرهنگ، ادب و هنر این مرز و بوم کردند و هویت ملت کهن ایران را برای دنیایان هویدا می نمایند.

در فرهنگ اساطیری و حماسی هم شاهنامه به مثابه شناسنامه فرهنگی ایرانیان ما را صاحب سبک و صبغه در تحریر تاریخ شفاهی و داستان سرایی حماسی نموده است. این را میتوان از تعدد افرادی که در سالهای اخیر، علاقمند به زبان فارسی شده و برای خواندن و درک صحیح از مفاهیم عمیق شاهنامه، گلستان، غزلیات و رباعیات شاعران نامدار ایرانی آغاز به یادگیری فارسی و ایران پژوهی نموده و دانشگاه های معتبر و تراز اول دنیا که رشته زبان فارسی و ایران شناسی را باسم یک رشته مستقل در مقاطع دکتری به رشته های تخصصی افزوده اند، به وضوح مشاهده کرد.

اما حلقه وصل هویت تاریخی برگرفته از نامداران این سرزمین و مردمان قرن حاضر، تنها یک عبارت است و آن میراث فرهنگی است. حفاظت و پاسداشت از میراث فرهنگی برای انتقال آن به نسل آینده، همانطور که نسل قبل آن را به نحو احسن به ما منتقل نموده اند، وظیفه تاریخی مهم ماست که می تواند آیندگان و تاریخ را به ستایش و یاد نیک از ما وادار کند یا به بدترین وجه ما را برای اعمالمان و نگهداری نکردن صحیح و درخور شأن هر یک از مواریث ملی در کشور مورد قضاوت قرار دهد.

این بستگی به ما مردم و خواست توده های اجتماعی دارد که چه اندازه برای میراثی که همواره به آن افتخار می کنیم، ارزش قائلیم و برای آن اولویت تبیین نموده ایم. گذشت ایام و روزگار ما را مجبور به تفکر در خصوص جزئیاتی می نماید که شاید همواره در مقابل دیدگان ما بوده، اما بی توجه از آن گذر می کردیم. نباید اجازه داد روزی برسد که غبطه نبود هر یک از ارزش های میهنی و ملی خود را بخوریم و با افسوس از آنها یاد کنیم. مناسبت و ایام گرامیداشت فرصتی است برای باز فراوری یک تفکر که این مقوله چه اندازه برایمان حائز اهمیت است و چه بخشی از زندگی ما را تحت تاثیر قرار داده. شاید تحولی در افکار ما باعث گردد اقدام مفید و عملی برای حفظ هویت و اصالت در پیش گیریم.